Αλήθειες για τον τραυλισμό…
Τι είναι ο τραυλισμός;
Ο τραυλισμός είναι μία πολύπλοκη διαταραχή επικοινωνίας η οποία επηρεάζει την ομαλή ροή της ομιλίας. Υπάρχει μεγάλη διαφωνία μεταξύ των ερευνητών που ασχολούνται με τον τραυλισμό ως προς τον τρόπο που ορίζουμε το τι είναι και ως προς το πότε και πώς το αντιμετωπίζουμε. Σε γενικές γραμμές όμως, ο τραυλισμός χαρακτηρίζεται από επαναλήψεις λέξεων συλλαβών ή ήχων, επιμηκύνσεις ήχων, μπλοκαρίσματα (όπου δε βγαίνει ο ήχος), επαναδιατυπώσεις, παρεμβολές ήχων. Επίσης μπορεί να παρατηρηθούν και δευτερεύοντες μη λεκτικές συμπεριφορές όπως γκριμάτσες ή μορφασμοί του προσώπου, επαναλαμβανόμενες κινήσεις των άκρων ή μερών του προσώπου. Πέραν όμως από τα πρωτεύοντα και τα δευτερεύοντα χαρακτηριστικά, στον τραυλισμό συνήθως υπάρχουν συγκεκαλυμμένες προεκτάσεις του όλου ζητήματος όπως είναι το αίσθημα της ντροπής, της χαμηλής αυτοεικόνας, της απογοήτευσης, της υπεκφυγής κλπ.
Τι γνωρίζουμε για τον τραυλισμό;
Σύμφωνα με έρευνες, οι δυσροές στην ομιλία παρουσιάζονται συνήθως μεταξύ των ηλικιών 2-6 χρόνων.
75% - 90% των παιδιών που τραυλίζουν για μία μικρή περίοδο σε αυτή την ηλικία (κάποτε φθάνει το 1-2 χρόνια), θα το ξεπεράσουν από μόνα τους.
Συνήθως όμως εάν οι δυσροές στην ομιλία ενός παιδιού συνεχίζονται πέραν των 6 μηνών και συνοδεύονται από φωνολογικές δυσκολίες (δηλαδή να αντικαθιστούν ήχους καθώς μιλούν), απαιτείται παρέμβαση από λογοπαθολόγο.
1% του ενήλικα πληθυσμού παγκοσμίως τραυλίζει.
Ο τραυλισμός δεν είναι μεταδοτικός.
Ο τραυλισμός μπορεί να είναι κληρονομικός.
Μπορεί να συνδέεται με κάποια νευρολογική ανωμαλία.
Παρουσιάζεται συχνότερα σε άτομα που φέρουν διάγνωση Διαταραχής Ελλειμματικής Προσοχής /Υπερκινητικότητας (ΔΕΠ/Υ) ή πνευματική καθυστέρηση χωρίς αυτό να σημαίνει πως τα άτομα που τραυλίζουν υστερούν νοητικά έναντι των ατόμων που δεν τραυλίζουν.
Σε μικρότερα ποσοστά, ο τραυλισμός παρουσιάζεται και σε άτομα τα οποία δεν έχουν κανένα πρόβλημα λόγου ή ομιλίας ή οποιαδήποτε άλλη διαταραχή.
Πώς αντιμετωπίζουμε τα άτομα που τραυλίζουν
Δημιουργούμε ένα υποστηρικτικό περιβάλλον όπου,
ακούμε τι έχει να πει το παιδί και όχι πως μας το λέει δείχνοντας το και με τη στάση του σώματος μας αλλά και με την οπτική επαφή που έχουμε μαζί του
γινόμαστε λεκτικά πρότυπα μιλώντας με αργό-φυσιολογικό ρυθμό και κάνοντας συχνές παύσεις,
βάζουμε κανόνες ώστε να μη διακόπτει ο ένας τον άλλο
μειώνουμε τον αριθμό των ερωτήσεων που υποβάλλουμε, (οι ερωτήσεις μπορούν να αντικατασταθούν με σχόλια, το να σχολιάζουμε αυτό που κάνει το παιδί συμβάλουμε στο κτίσιμο της αυτοπεποίθησης του).
Από ποιον γίνεται η διάγνωση και η θεραπευτική παρέμβαση;
Τόσο η διάγνωση όσο και η θεραπευτική παρέμβαση γίνεται μόνο από λογοπαθολόγους οι οποίοι έχουν εξειδικευμένες γνώσεις πάνω σε θέματα ροής της ομιλίας.
